Var á stak væleydnaðum veljarafundi í Café Chill í Kollafirði fyrr í vikuni. Tað er áhugavert at hoyra, hvørjar avbjóðingar langa bygdin hevur at dragast við. Serliga eru tað hesi mál, ið fylla nógv: at tryggja vegirnar við bungum og gongubreytum, grundstykkir, hegnssýn, vetrarfriðing, nýggjan barnagarð, og so varð staðiliga mælt frá, at leggja eina oljuhavn á Signabø. Kollfirðingar stilla eingi órímilig ella marglætis krøv, hettar eru grundleggjandi tørvir sum tryggja ferðslu á vegnum, framtíðar búsetingar og urtagarðsfrið. Sæð út frá einum tilfeingis sjónarhornið, so er Kollafjørður ein gomul bóndabygd og hevur sjálvsagt nógv mattilfeingið. Bøndur flest dragast við somu avbjóðingar sum eitt nú tiltikna eu-direktivið, og tað, at fólk vilja nærum bara keypa gongulimir. Síðir, høvd, blóð, skinn, horn, tálg v.m verður sum oftast burturbeint. Eg ynski, at vit fara at gagnnýta allan seyðin sum hann er, eisini neytini, tarskálvarnar, fuglarnir, harurnar osf. Tað sum ikki kann etast sum